Kao nezaobilazan deo antičkog nasleđa na ovim prostorima, i tzv. Dunavski limes zaslužio je da nađe svoje mesto u okviru teme koja se tiče rimskih imperatora, njihovog života i dela Carstva koje se nalazilo na teritoriji današnje Srbije.
Limes je predstavljao granicu i utvrđeni odbrambeni sistem koji se prostirao na graničnim područjima radi odbrane Rimskog Carstva.
Da bi obranio Carstvo i njegove stanovnike, car Oktavijan Avgust nadstojao je da pomeri granice na pogodnije crte, prvenstveno vodene prepreke. Zbog toga je zauzeo sve zemlje na desnoj obali Dunava, a granicu u Germaniji pomerio je sa Rajne na Labu. Rimljani su se početkom nove ere trajno povukli na granice i stvorili su sastav stalnih logora, iz kog se vremenom i razvio limes.
Limesi su nastali u mnogim delovima Rimskog Carstva a sastojali su
se od sistema pograničnih puteva, kula za osmatranje i utvrđenja. Ponegde e
su izgradili i bedeme od zemlje ili kamena, rovove i slično. U pozadini
limesa, ponekad i više stotina kilometara od njih, nalazili su se logori
s jednom ili više legija, koje su intervenisale po potrebi.
Limes se prostirao 5000 km-a, od Hadrijanovog i Antoninovog limesa u Britaniji, preko središnje Evrope do Crnog Mora, sve do Crvenog mora i Severne Afrike. Limesom je upravljao njegov zapovednik, dux limitis.
Dunavski limes sastojao se od panonskog i mezijskog dela. Panonski deo se prostirao do Singidunuma (Beograd) i jednim svojim delom prolazio je preko teritorije koja danas pripada opštini Inđija.
Do danas su iskopana dva lokaliteta na ovim prostorima: Ad Herculem (Čortanovci) i Acumincum (Stari Slankamen).
OSTACI RIMSKOG UTVRĐENJA AD HERCULEM (ČORTANOVCI , Inđija)
U Čortanovcima, u neposrednoj blizini Dunava, na lokalitetu Prosjanice nalaze se ostaci rimskog utvrđenja Ad Herculem. Nekada je tu postojalo kameno utvrđenje (najveće na ovom delu Dunavskog limesa), koje je štitilo širi potez od Cusum-a (Petrovaradin) do Acumincum-a (Slankamen), i dalje, do Rittium-a (Surduk).
Sudeći po novčićima koji su tu pronađeni, utvrđenje je izgrađeno
najverovatnije krajem III ili početkom IV veka. Utvrđenje je živelo sve
do pred kraj IV veka, kada je u požaru prilikom napada Varvara stradalo i
više nije obnavljano.
Prema "Spisku dostojanstava" (Notitia Dignitatum), posadu su činile tzv. herkulske pomoćne jedinice (auxilia Herculensia), po kojima je utvrđenje i dobilo ime.
Danas je na lokalitetu Prosjanice moguće videti kružni zid
jugoistočne kule (prečnika preko deset metara), visok nešto preko metar i
zidove glavnog bedema, široke skoro dva metra koji idu od kule prema
zapadu-severozapadu. Istraživanjima je utvrđeno da se deo utvrđenja
nalazi u koritu Dunava (dve kule i severni bedem).
Utvrđenje je otkrio Muzej grada Novog Sada 1955. godine. Sondažnim iskopavanjem 1956. godine utvrđene su mu dimenzije. Sistematska iskopavanja vođena su juna-jula 1961. pod pokroviteljstvom Muzeja Vojvodine u Novom Sadu.
RIMSKO UTVRĐENJE I SREDNJEVEKOVNA TVRĐAVA ACUMINCUM (STARI SLANKAMEN, Inđija)
Akuminkum (lat. Acumincum, na srpskom Gradina) je antičko utvrđenje i srednjevekovna tvrđava, koji se nalaze na obali Dunava, na lesnom platou, kod današnjeg Starog Slankamena (opština Inđija). Arheološkim iskopavanjima 1995. godine utvrđeno je da je gradina višeslojno nalazište, čiji najstariji slojevi pripadaju poznom bronzanom dobu i naselju Skordiska, od kog su sačuvani delovi bedema.
U periodu od 1. do 3. veka, na osnovi keltskog opiduma podignuto je rimsko utvrđenje. Iz najstarijeg antičkog sloja od arheoloških nalaza javljaju se keramika, opeka i tegule. Tokom 2. i 3. veka utvrđenje, kao i građevine unutar njega, su obnovljene. Zidovi su bili od kamena. Ovde je bila stacionirana kohorta 1. lat Campanorum. I ovo utvrđenje je bilo prilagođeno konfiguraciji terena.
Na nalazištu su na ostacima antičke otkriveni ostaci tvrđave, koja se u izvorima 1702. godine pominje kao Kastrum Zelenkamen.
Turistička prezentacija Inđije: http://indjija-tourism.com/code/navigate.php?Id=1
Коментари
Постави коментар